اوضاع اقتصادی درمانگران مناسب نیست

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، کمال بیگی ده آبادی با اشاره به این که آسیب شناسی کمبود نیروی انسانی در بخش بهداشت و درمان کشور چند علت اساسی دارد گفت: بی عدالتی در برخورداری از مواهب زندگی اجتماعی و اقتصادی در سراسر کشور مهمترین علت این معضل است و با وجودی که 4 دهه از انقلاب می گذرد و یکی از ثروتمندترین کشورها هستیم، اما هنوز هم مناطقی تحت عنوان مناطق محروم داریم که نباید چنین باشد.

نایب رئیس کمیسیون تخصصی تنطیم‌ روابط کار و تامین اجتماعی سازمان نظام‌پزشکی ادامه داد: فاصله طبقاتی در کشور ما بسیار زیاد شده و برای ماندگاری نیروهای انسانی حوزه سلامت در مناطق محروم و دورافتاده استراتژی خاصی نداریم، باید مشوق ها و انگیزه های لازم را در این زمینه فراهم کنیم اما فاصله طبقاتی و اجتماعی همچنان بین مناطق برخوردار ،کمتر برخوردار و محروم وجود دارد که به همان نسبت نیز در بهره مندی و استفاده از امکانات بهداشتی و درمانی شاهد این اختلاف هستیم.

وی با اشاره به این که تعداد اعضای سازمان نظام پزشکی که مطابق قانون می توانند فعالیت درمانی انجام دهند، حدودا 334 هزار و 305 نفر است افزود: اعضایی که امسال به این تعداد افزوده شده 3 هزار و 696 نفر است که از این تعداد حدود 10 هزار و 500  نفر فوتی داشتیم و تعدادی از دانشجویانی که پزشکی را تمام کرده و اصلا مراجعه برای دریافت شماره نظام پزشکی نداشته اند به علاوه همکارانی که به دلایل مختلف اقتصادی به کار طبابت مشغول نیستند؛ حدود 20 هزار نفر است.

بیگی ده آبادی گفت: تعداد کسانی که از سازمان نظام پزشکی پروانه صلاحیت حرفه ای دریافت نمودند 108هزار و 97 نفر است که با کسر 30 هزار نفر فوق حدود 80 تا 90 هزار نفر حداکثر به کار طبابت مشغول بوده و در حوزه سلامت فعالیت می کنند، از این تعداد 48 درصد پزشک عمومی؛ 17 درصد متخصص و 14 درصد فوق تخصص 12 درصد فلوشیپ و 15 درصد هم کارشناس ارشد هستند که به 80 میلیون نفر جمعیت ا یران با احتساب حدود 10 میلیون نفر اتباع خارجی به مردم خدمات درمانی ارائه می دهند.

نایب رئیس کمیسیون تخصصی تنطیم‌ روابط کار و تامین اجتماعی سازمان نظام‌پزشکی تصریح کرد: سالانه چند هزار نفر از همکاران نیز درخواست گوداستندینگ برای مهاجرت دارند و همه اینها یک معنی را به ذهن متبادر می سازد که اوضاع اقتصادی درمانگران مناسب نیست و بیشتر آن ها از حداقل های زندگی برخوردار نیستند، بسیاری از همکاران در انتظار استخدام بوده و با قرارداد ساعتی و مزد اندک یک زندگی عادی را نمی توانند تامین کنند و کسی که 20 سال تلاش کرده و درس خوانده و تازه می خواهد وارد بازار کار شود؛ شرایط و امکانات لازم برای فعالیت او فراهم نیست .

وی اظهار کرد: حدود 60 میلیون نفر از جمعیت کشور ما نیازمند یارانه بوده و به تنهایی نمی توانند حداقل های زندگی خود را تامین کنند، الفبای خدمت و سلامت این است که در ابتدا کادر درمان برای تامین حداقل های زندگی خود مشکلی نداشته باشند تا بتوانند با خیال راحت طبابت کنند اما با وجود شرایط اقتصادی کشور و گرانی های خلق الساعه به جای این که حاکمیت، تقاضاها و اولویت ها را ساماند هی کند، صورت مساله را پاک نموده و با سطحی نگری موضوع افزاش ظرفیت را مطرح می کند در حالی که همان فارغ التحصیلان برای ورود به بازار کار مشکل دارند.

بیگی ده آبادی ادامه داد: باید از تصمیم سازان و تصمیم گیران طرح افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی سوال نمود که آیا بسترهای لازم برای اجرایی شدن این طرح فراهم شده است؟آیا امکانات دانشکده های پزشکی دوبرابر شده که خواهان افزایش ظرفیت هستید؟ نیروی انسانی کارآمد و توانمند می توان تحویل نظام سلامت داد و بازار کاری برای آنها تامین شده است؟

نایب رئیس کمیسیون تخصصی تنطیم‌ روابط کار و تامین اجتماعی سازمان نظام‌پزشکی گفت: فراهم کردن امکانات آموزشی مستلزم هزینه های بسیار زیادی از جمله ایجاد فضای فیزیکی ، تهیه ملزومات و تجهیزات پزشکی و فراهم نمودن امکانات برای بیمارستان های آموزشی، تامین اساتید و هیات علمی و ... است، با طرح دستوری و غیرکارشناسی چطور می توان از عهده این مهم برآمد؟ و متاسفانه بر اساس جو حاکم بر جامعه و مناسباتی که بطور غیررسمی در جامعه وجود دارد، گفتمان ها نیز بر همین اساس شکل گرفته و حتی رقابت بر سر رفتن به دوره های تخصصی هم با این ادبیات دنبال می شود که رشته های پول ساز کدام هستند و کدام رشته ها اقبال کمتری برای ورود دارند؟

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی وی در پایان اضافه کرد: بسیاری از ظرفیت ها خالی مانده است و حتی رشته های پول ساز هم متقاضی نداشته و رزیدنت ها از شرایط موجود راضی نیستند و مواردی از خودکشی در آن ها بواسطه فشارکاری و اقتصادی مشاهده شده است، باید جذابیت ها و انگیزه های لازم برای ورود به رشته های تخصصی ایجاد شود، با این نوع تصمیمات غیرکارشناسی نسل آینده با کمبود متخصص کارآمد و باسواد مواجه خواهد شد و راهکار این معضل افزایش ظرفیت نیست بلکه باید ظرفیت های خالی مانده را پرکرد.