نواقص موجود در ارایه خدمات درمانی ارتباطی به جامعه پزشکی ندارد

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، محمد رئیس زاده گفت: نواقصی که در خدمات و زیر ساخت های اقتصاد سلامت، بیمه ها، خدمات درمانی، فضای بازار، صنعت سلامت و ارایه گفت: نواقصی که در خدمات و زیر ساخت های اقتصاد سلامت، بیمه ها، خدمات درمانی، فضای بازار، صنعت سلامت و ارایه خدمت سلامت وجود دارد، ارتباطی به جامعه پزشکی ندارد.

وی افزود: جامعه پزشکی کشورمان در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مسیر رشد، تعالی و ترقی، سرفراز و موفق بوده است که در این رابطه اسناد و شواهد بسیاری وجود دارد به نحوی می توان گفت که در حوزه آموزش و درمان در کشور به خودکفایی مطلق رسیدیم، البته این موفقیت برای جامعه پزشکی ما که اتکا دارد به ابن سیناها و رازی ها دور از ذهن نبوده و نیست اما می دانیم که تا سال 1370 حدود 4 هزار پزشک خارجی در سطوح پایین در کشورمان فعالیت داشتند؛ الان نسبت پزشک ما به قبل از انقلاب 12 و نیم برابر و سرانه پزشک به جمعیت هم حدودا پنج و نیم برابر شده و از 13 دانشکده پزشکی به67 دانشکده پزشکی رسیدیم و در هر جایی که الزامات و استاندارد های آموزش پزشکی اجازه می داد حوزه بهداشت و درمان به افزایش ظرفیت ها و پرورش نیروها پرداخت البته در ارایه تکنیک های درمانی همچین وضعی را شاهدیم.

رئیس سازمان نظام پزشکی کشور ادامه داد: این قابل انتظار است چون بوعلی سینا، بزرگ و اسطوره ما در پزشکی است و حتی امام خمینی(ره) در مورد وی عنوان کردند که بعد از امام معصوم مشابه چنین فردی را نداریم؛ از قرن 12 تا اوسط قرن 17 یعنی حدود 600 سال کتاب قانون ابن سینا منبع بلافصل تمام محصلین طب در اروپا بوده و حتی کتاب وی 35 بار در غرب تجدید چاپ شده است، حال وقتی یک بار این حادثه رخ داده و ما در دنیا مرجع علم پزشکی و سرآمد طب و مکتب سینوی بوده و حتی در دنیای غرب پایه گذار طب مدرن را طب سینوی می دانند پس باز هم می توانیم به این جایگاه برسیم چون مسیری که در این 43 سال بعد از انقلاب طی کردیم این نوید را می دهد.

رئیس زاده اظهار کرد: اما زیربنای طب، حکیم و طبیب بودن چه در عرصه تخصص و چه در عرصه تعهد و اخلاق حرفه ای، آموزش است یعنی آموزش زیربنای همه این واقعیت ها است، آموزش بحثی زیر بنایی و تخصصی است لذا انتظار دارم مسئولان و مراجع تصمیم گیرنده، صاحب نظری اهل بهداشت و درمان در حوزه آموزش را به رسمیت بشناسند و در هر تصمیمی که می خواهند اتخاذ کنند از این کارشناسان، پیشکسوتان و صاحب نظران مشورت بگیرند.

وی سپس با اشاره به اینکه در بحث های آموزشی نباید بر اساس احساسات زود هنگام، زود گذر و حتی نیازهای زودگذر تصمیم بگیریم ادامه داد: ما درکشورمان دو مقوله متفاوت داریم که یکی بحث رشد علم و فناوری، علم آموزی و ارایه تکنیک های درمانی است که این مربوط به اساتید و دانشگاه ها و پیشکسوتان و دانشجویان می شود اما بحث دیگر ارایه خدمات و زیر ساخت های اقتصاد سلامت، بیمه ها، خدمات درمانی، فضای بازار، صنعت سلامت و ارایه خدمت سلامت است، ما در بحث اول، رشد بسیار خوبی داشتیم اما در بحث دوم کمبودها و نواقصی مثل سایر حوزه های کشور داریم اشتباهی که در کشور رخ می دهد این است که این دو حوزه را با یکدیگر ادغام می کنند و نارسایی های آن را بر سر جامعه پزشکی آوار می کنند این هم اشتباهی است که عموما در کشور صورت می گیرد.

رئیس سازمان نظام پزشکی کشور گفت: برای رفع نواقص، راهی جز اجرای قوانین و اجرای اسناد بالادستی نداریم؛ ما در جامعه پزشکی تمام حرف مان این است که اگر قوانین و اسناد بالادستی به درستی و به موقع اجرا شود بسیاری از این نواقص رفع خواهد شد؛ این نواقص واقعا قسمت عمده آن ارتباطی به جامعه پزشکی، اساتید و دانشجویان، پزشکان، داروسازان و دندان پزشکان ندارد لذا نباید این دو مقوله را با یکدیگر ادغام کنیم و به بهانه نارسایی و نواقص در حوزه دوم، حوزه اول را تخریب کنیم و این حرکت رو به رشد را دچار اختلال کنیم، پس با همت جامعه پزشکی و درایت و حمایت مسئولان افق های فراتر در پیش روی ما وجود دارد و به طور حتم به دوران اوج و شکوفایی طب ایرانی در دوران ابن سیناها و رازی ها خواهیم رسید به شرط آن که موارد مورد اشاره را رعایت کنیم.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی رئیس زاده در پایان تاکید کرد: ما در بعضی از رشته ها در وضعیت هشدار قرار داریم همین چند روز گذشته جلسات طراحی سئوالات بردهای تخصصی بود، در رشته جراحی اطفال که در کشور بسیار مورد نیاز است 10 نفر از بزرگان این رشته 100 سئوال طراحی کردند برای دو نفری که امسال فارغ التحصیل می شوند و این نشان می دهد در برخی رشته ها داوطلبی وجود ندارد لذا این نگرانی وجود دارد که در سال های آینده در چنین رشته هایی فارغ التحصیل نداشته باشیم، بنابر این باید چرایی وقوع این مسئله ارزیابی شود چرا که چنانچه این روند ادامه یابد ممکن است در آینده مجبور به اعزام بیمار یا آوردن پزشک به کشور همانند دهه 50 و 60 شویم؛ این بزرگترین نگرانی ما در جامعه پزشکی است.