"سبد معیشت کارگران" تحت فشار و لابی های سیاسی

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، نمایندگان گروه کارگری به شدت به این سبد غذایی اعتراض دارند. این سند شاید اگر عمومی تر بود واکنش های بیشتری به همراه داشت هرچند به گفته وزارت بهداشت سبد غذایی مطلوب بیشتر به عنوان ابزار سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی غذا و تغذیه تهیه شده است و ادعا میکند سبد غذایی با تعیین مزد کارگران مرتبط نیست.

در این سبد که به اصطلاح مقرون به صرفه است میزان نیاز روزانه به اقلام خوراکی مفید را کاهش داده، این سند یکی از مولفه‌های مهم در تعیین مزد کارگران است اما آیا واقعا این سبد غذایی با این ساختار برای کارگر ساختمانی و کارگر آهنگر و کارگر معدن و کارگر صنایع بسته‌بندی و کارگرانی که دو برابر یک فرد عادی، فعالیت روزانه جسمی دارند کفایت میکند؟

سبد معیشتی که به گفته کارشناسان دارای اشکالات جدی است. درشت مغذی ها و پروتئین ها کم شده از منابع غذایی دریایی خبری نیست و به جای آن مصرف قند و روغن نباتی افزایش داشته است.

در جایی گفته اند که این سبد بیشتر گرایش به کشورهای اروپایی داشته هرچند باز هم این سوال بی پاسخ مانده که در سبد غذایی یک اروپایی روغن نباتی با این حجم چه جایگاهی دارد و این برگرفته از کدام کشور است؟

وی افزود: وزارت بهداشت در سبد غذایی جدید به دلیل گرانی قیمت گوشت قرمز و گوشت سفید سهم پروتئین را کم و در عوض، وزن مصرفی روغن و قند و شکر را اضافه کرده تا هزینه سبد غذایی را کاهش دهد وزارت بهداشت در حالی وزن مصرف گوشت قرمز کیلویی 700 هزار تومان و مرغ کیلویی 100 هزار تومان را کاهش داده که از تعداد مبتلایان دیابت و تعداد مبتلایان چربی خون در کشور با خبر است اما با این حال به اسم تنظیم سبد مقرون به‌صرفه از سهم پروتئین‌ها در سبد غذایی کم می‌کند و به چربی‌ها و قندها اضافه می‌کند.

این فعال صنفی کارگران و بازنشستگان ادامه داد: پیشنهاد کارگری‌ها رقم ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است اما همین رقم ناچیز را دولت و کارفرما نمی‌پذیرند! نکته دیگر این است که نادرست اعلام کردن سبد معیشت همان محل مناقشه گروه کارگری و کارفرمایی و دولت در شورای عالی کار است چون تقسیم‌بندی دهک‌های خانوار کارگری و میزان افزایش مزد براساس درآمد است و گروه کارفرمایی و دولت اصرار دارند که کارگران در دهک درآمدی چهارم هستند.

مرادی گفت: گروه کارگری می‌گوید که جامعه کارگران در دهک‌های درآمدی پنجم و ششم هستند و علت مناقشه این است که در دهک درآمدی چهارم سهم هزینه خوراکی و آشامیدنی حدود 39 درصد و بسیار بیشتر از دهک‌های درآمدی پنجم و ششم است، بنابراین نتیجه نهایی پذیرش تعلق کارگران به دهک درآمدی چهارم کمترین افزایش مزد برای گروه کارگری است.

از طرف دیگر بر کسی پوشیده نیست که کارگران در زمینه درمان مشکلات شدیدی دارند. برای بستری شدن بیمارستانهای دولتی که با تمام توان در حال کار هستند واقعا نمیتوانند خدمات موثری ارائه کنند و در زمینه هایی مانند دندانپزشکی که بیمه‌ها در پرداخت هزینه‌های دندان حمایت ناچیزی دارند و با این افزایش دستمزد نه برای خوراک، حتی برای درمان هم فکری نشده است.