وضعیت ایران از لحاظ آمار مبتلایان به «تب دِنگی» در منطقه و جهان

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، چند هفته قبل بود از مشاهده اولین موارد ابتلا به تب دِنگی در کنارک و چابهار خبر داده و نسبت به شیوع آن از قول کارشناسان هشدار داد.با این حال انتشار اخبار پی در پی در مورد آمار مبتلایان به این بیماری در اقصی نقاط کشور حکایت از آن دارد که آمار بیماران مبتلا همچنان رو به افزایش است.

در ادامه پیگیری روند شیوع این بیماری گفت‌وگو یی با «پیام طبرسی» رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری انجام داده که در زیر می خوانید. گفت وگویی از دلایل افزایش آمار مبتلایان تا راهکارهای مواجهه با این ویروس تقریبا جدید.

قبل از هر چیز باید به این نکته توجه داشته باشیم که تب دِنگی از طریق پشه‌ای با نام « آئدس» به انسان منتقل می‌شود، یعنی وقتی این پشه روی نقاط آلوده یا بدن افرادِ بیمار می‌نشیند و آنها را می‌گزد، به ویروس آلوده می‌شود و زمانیکه همین پشه روی بدن فرد سالمی می‌نشیند وی را هم آلوده می کند. درواقع منشأ این بیماری آلودگی ناشی از این پشه است و عامل انتقال انسانی ندارد.در حقیقت ویروس دِنگی از طریق نیش پشه‌های موش‌های پراکنده‌کننده به بدن انسان منتقل می‌شود. پس از ورود به بدن، ویروس به سرعت به سیستم گردش خون وارد شده و باعث عفونت در بدن می‌شود.

اما در پاسخ به سؤال شما باید بگویم که مطالعات و تحقیق‌های ما نشان می‌دهد که دلیل افزایش آمار مبتلایان به تب دِنگی، سفرهای تابستانی هموطنان به کشور امارات بوده است چراکه این کشور محل رفت‌وآمد شهروندان بسیاری از کشورها ازجمله هند و پاکستان است که پشه‌های آلوده و ویروس از طریق آنها منتشر می‌شود . وقوع سیل در این شهر نیز عامل دیگری برای افزایش این ویروس در دوبی شده است.

شاید بد نباشد که بدانید نزدیک به ۸۰ درصد از بیماران مبتلابه ویروس دِنگی هیچ‌گونه نشانه‌ای نداشته یا نشانه‌های بسیار خفیفی «مانند تب ملایم» دارند. ضمن اینکه نشانه‌ها ۳ تا ۱۴ روز بعد از ابتلا به ویروس دِنگی نمایان می‌شوند. بیشتر مواقع نشانه‌ها بین ۴ تا ۷ روز آشکار می‌شوند. بنابراین اگر شخصی از مکانی که ویروس دِنگی در آن شایع است، بازگردد و پس از ۱۴ روز نشانه‌ها را در خود مشاهده کند، به ویروس دِنگی مبتلا نشده است.

معمولاً نشانه‌ها در کودکان مبتلا به ویروس دِنگی مشابه سرماخوردگی معمولی یا گاستروآنتریت «آنفلوآنزای معده، برای مثال استفراغ و اسهال» است. در مورد بزرگسالان نیز نشانه‌های معمول تب دِنگی شامل تبی است که به‌طور ناگهانی آغاز می‌شود و در کنار آن عوارضی مانند: «سردرد، حساسیت پوستی و درد ماهیچه‌ها و مفاصل ظاهر خواهد شد.»

هنوز داروی خاصی برای بیماران مبتلا به این ویروس وجود ندارد.

خیر. اولا در اکثر موارد فرد مبتلا بدون آنکه نیازی به درمان خاصی داشته باشد، به مرور زمان خوب می‌شود. ثانیا اگر وضعیت فرد وخیم شد در بیمارستان بستری می‌شود تا تحت درمان‌های حمایتی قرار بگیرد.

هنوز لیستی در این زمینه منتشر نشده است ولی آنچه مسلم است این است که تب دِنگی در تمام جهان رو به رشد و افزایش است. از پاکستان و هند گرفته تا فرانسه و ایتالیا. به هر حال طبیعی هم هست. وقتی هوا گرم می‌شود تب دِنگی هم افزایش پیدا می‌کند.

بهترین روش برای مواجهه با این ویروس و پیشگیری رعایت یکسری موارد بهداشتی است. مثل اینکه ته‌مانده غذاها را بیرون نگذارید یا اینکه زیر گلدان، آبِ راکد باقی نماند و از این دست موارد. البته شنیده‌ام که در مناطق جنوبی کشور برای مبارزه با این بیماری به‌شدت دارند سمپاشی می‌کنند که در نوع خودش اقدام مؤثری است. ولی باز هم بهترین راهکار همان رعایت بهداشت عمومی است.

هنوز مشخص نیست... چون در ابتدای راه هستیم. ولی همین قدر می‌توانم بگویم که اگر مسیر درستی را در پیش نگیریم ممکن است فراگیری این بیماری به حدی برسد که سلامت کشور را عملا به چالش بکشد. پس باید تا دیر نشده تمامی دستگاه‌های متولی دست‌به‌دست هم بدهند و مانع از اپیدمی شدن این بیماری به ظاهر ساده شوند. روزنامه شهروند