انزوای ایران از جامعه جهانی عامل افزایش جراحی های زیبایی و پرخاشگری مردم

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، این بررسی روندهای فرهنگی چالش ها و رویکردهای ارزیابی و درمان ویژگی ها و اختلالات شخصیتی را مورد بحث قرار می دهد. تمرکز ویژه شامل تحولات جاری در جوامع آسیایی، ایتالیایی، ایرانی و استرالیایی و همچنین فرآیند فرهنگ‌پذیری به دنبال حرکت‌های بین فرهنگ‌ها با تأثیر بر عملکرد شخصیت سالم و نابسامان است.

در بخش دیگری نویسنده مقاله با طرح این پرسش که آیا این نوع روش می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات رفتاری یا ویژگی‌های شخصیتی خاص، مانند ویژگی‌های شخصیتی وسواسی جبری، خودشیفتگی و ...باشد نوشت: مطالعات کیفی افرادی که می خواستند جراحی بینی انجام دهند دلایل و انگیزه های شخصی مثل به دست آوردن ظاهر جذاب تر در جامعه به ویژه در مقابل جنس مخالف در افراد مجرد را نشان داده است.

این مطالعه افزایش اختلالات شخصیت یا اختلالات روانپزشکی را در متقاضیان تحت عمل جراحی بینی نشان نداد، با این حال این روند می تواند معادل و مقایسه با روش بسیار رایج تاتو در جوامع غربی باشد، هر دو شامل تأثیر ذهن بر بدن هستند که در فرهنگ های مختلف به طور متفاوتی درک می شود.

روند دوم بروز رفتارهای پرخاشگرانه در جامعه است. بر اساس گزارش های پزشکی قانونی در ایران هر دقیقه یک درگیری تهاجمی ثبت می شود. سوال این است که آیا این می تواند نشانه پرخاشگری بیشتر افراد باشد و اگر چنین است آیا افراد بیشتری تحت تاثیر اختلالات روانپزشکی قرار می گیرند یا اینکه ویژگی های شخصیتی تکانشی در جمعیت افزایش یافته است؟ شواهد مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که 23.6 درصد از ایرانیان از اختلالات روانپزشکی رنج می برند.

این مطالعه تاکید میکند که میزان شیوع اختلالات شخصیت در جمعیت عمومی هنوز مشخص نشده است. درمان های معمول برای اختلالات شخصیت عبارتند از درمان شناختی رفتاری، رفتار درمانی دیالکتیک و روان درمانی روان پویشی. علاوه بر روان درمانی دارو درمانی نیز در اختلال شخصیت یک درمان معمول است و در موارد شدید پذیرش در بخش بستری روانپزشکی یک گزینه است.

اگرچه بررسی مطالعات 20 سال گذشته نشان دهنده افزایش جزئی اختلالات روانپزشکی است اما این افزایش نمی تواند پدیده های اجتماعی مانند افزایش جراحی بینی یا افزایش پرخاشگری و خشونت در جامعه را توضیح دهد. در نتیجه این سوال باقی می ماند که چگونه می توان افزایش شیوع یا اپیدمی مشکلات رفتاری را که نمی توان آنها را اختلالات روانپزشکی تلقی کرد، توضیح داد و در اینجا رویکرد اجتماعی-فرهنگی مطرح می شود.

در سال‌های اخیر به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های اقتصادی، تنش‌ها در جامعه و همچنین پرخاشگری‌ها و درگیری‌های بین‌فردی افزایش یافته است. از سوی دیگر محدودیت‌های اقتصادی نیز منجر به انزوای جامعه ایران و ارتباط کمتر با جامعه جهانی شده است. در نتیجه جامعه ایران بسته تر شده است که امکان تبادل اجتماعی با دنیای خارج را کاهش می دهد. این شرایط منزوی ممکن است معنا و ضرورت رفتارهای خاص مانند انطباق اجتماعی را افزایش دهد و برخی رفتارها در گروه های خاصی از مردم می تواند به عنوان یک اپیدمی رفتاری در سراسر جامعه منتشر شود.

متن کامل این مقاله را از این لینک بخوانید.