ناشنوایی و کم‌شنوایی به عنوان «معلولیت پنهان» قلمداد می‌شود

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، سعید محمودیان با بیان اینکه «روز جهانی شنوایی» و «هفته جهانی ناشنوایان» مناسبت‌هایی هستند که در ارتباط با سلامت گوش و شنوایی نامگذاری شده‌اند گفت: سیزدهم اسفند ماه «سوم مارس» به عنوان «روز جهانی شنوایی» نامگذاری شده و سازمان بهدشت جهانی، «سلامت شنوایی» را به عنوان یک هدف در این روز تعریف کرده‌است. سازمان بهداشت جهانی نه تنها بر سلامت شنوایی را یک هدف درنظر گرفته بلکه بر سلامت گوش و شنوایی تاکیدمی‌کند.  

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت در خصوص «هفته جهانی ناشنوایان» نیز گفت دوم تا هشتم مهر ماه نیز به عنوان هفته جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است. هدف سازمان بهداشت جهانی از «هفته جهانی ناشنوایان» این است که ناشنوایی و کم‌شنوایی  در کانون توجه قرارگیرد.

وی افزود: ناشنوایی و کم‌شنوایی به عنوان «معلولیت پنهان» قلمداد می‌شود، متاسفانه بررسی‌ها بیانگر این است مردم به کم‌شنوایی و ناشنوایی کمتر توجه‌ می‌کنند به نحوی که حدود ۸۰ درصد از نیازهای مربوط به مراقبت شنوایی در سطح جهان نادیده گرفته می‌شود یا کمتر در کانون توجه قرار می‌گیرد. کم‌توجهی و نادیده‌ گرفتن به نیازهای مربوط به مراقبت شنوایی ریشه در فقر سواد سلامت مردم دارد و این موضوع در ایران نیز وجود دارد، براساس آمار و ارقام سازمان بهداشت جهانی، کم‌توجهی و بی‌توجهی به کم‌شنوایی و ناشنوایی سبب شده که سالانه حدود یک تریلیون دلار  هزینه به نظام سلامت در سطح جهان تحمیل شود.

محمودیان با اشاره به باورها و درک نادرست از کم‌شنوایی و ناشنوایی گفت: درک و باورهای نادرست و همچنین نگرش‌های جامعه نسبت به ناشنوایی و کم‌شنوایی سبب می‌شود که به افراد کم‌شنوا یا ناشنوا انگ‌ بزنند. چنین شرایطی سبب می‌شود که فرد مبتلا به کم‌شنوایی، کم‌شنوایی خود را پنهان کند. درک، باورها و نگرش نادرست جامعه درباره کم‌شنوایی و ناشنوایی یک معضل اجتماعی است که ریشه در سطح سواد و سواد نادرست مردم دارد، معضل اجتماعی درک و باورهای نادرست درباره ناشنوایی سبب شده که رسیدگی به ناشنوایی چندان در شرایط مساعدی نباشد، بسیاری از افرادی که مبتلا به کم‌شنوایی هستند از توانایی بالایی برخوردارند؛ اگر مشکل کم‌شنوایی این افراد در زمان مناسب شناسایی شود، به طور قطع می‌تواند اثرگذار باشد.

وی افزود: توجه به نوزادانی که در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نگهداری می‌شوند از اهمیت فراوانی برخوردار است، نوزادانی که در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نگهداری می‌شوند می‌بایست مورد غربالگری قرار گیرند، چرا که احتمال شیوع کم‌شنوایی در این شرایط به دلیل مسائلی مانند «وزن کم در هنگام تولد» افزایش می‌یابد. کودکانی که با وزن کم به دنیا می‌آیند به عنوان نوزاد نارس شناسایی می‌شوند و نارس‌بودن می‌تواند شناسایی آنها را تحت تاثیر قرار دهد، همچنین آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی برای نوزادانی که در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نگهداری می‌شوند می‌تواند شنوایی آنها را تحت تاثیر قرار دهد و به همین دلیل غربالگری این گروه از نوزادان حائز اهمیت است.

وی افزود: بیش از ۱۵هزار عمل تخصصی کاشت حلزون شنوایی انجام شده، برخی کودکان نمی‌توانند از سمعک استفاده کنند و در مسیر کاشت حلزون شنوایی قرار می‌گیرند. بیش از ۱۷ مرکز تخصصی در کشور حضور دارند که خدمات تخصصی کاشت حلزون شنوایی را انجام می‌دهند، متخصصان شنوایی‌سنجی و جراحان گوش، حلق و بینی در زمینه کاشت حلزون شنوایی با یکدیگر همکاری می‌کنند. اگرچه کاستی‌هایی در زمینه کاشت حلزون شنوایی وجود دارد اما در این عرصه جزو کشورهای پیشرو منطقه مدیترانه‌ شرقی هستیم.

محمودیان با اشاره به ضرورت غربالگری شنوایی تصریح کرد: غربالگری‌های مربوط به شنوایی باید در سنین مختلف انجام شود اما «پیش از یک ماهگی» «بدو تولد تا ۲۸ روزگی» سن طلایی برای غربالگری شنوایی است تا هرگونه اختلال، آسیب و کم‌شنوایی شناسایی شده و پیش از سه ماهگی تشخیص قطعی انجام شود، پس از تشخیص قطعی، درمان و مداخلات لازم می‌بایست تا پیش از ۶ ماهگی انجام شود، اگر نوزاد به کم‌شنوایی مادرزادی مبتلا باشد، می‌بایست به وسیله «درمان‌های با سمعک»، «درمان‌بخشی شنوایی»، «کاشت حلزون شنوایی» خدمات درمانی را ارائه‌ داد.

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت گفت: سن مداخلات درمانی کم‌شنوایی کاهش یافته، در گذشته مداخلات درمانی مربوط به کم‌شنوایی کودکان در سنین ۳ تا ۴ سالگی اتفاق می‌افتاد اما در حال حاضر مداخلات درمانی تا پیش از یک‌سالگی انجام می‌شود، مسائل مربوط به سلامت گوش در نظام سلامت کشور ادغام یافته، به دلیل انجام غربالگری‌های شنوایی و ثبت اطلاعات افراد در سامانه‌های الکترونیکی، سن مداخلات درمانی کم‌شنوایی کاهش یافته‌ است.

وی افزود: سازمان بهداشت جهانی ۷ محور را درباره سلامت گوش مطرح کرده، اگر خواهان بازگرداندن افراد مبتلا به کم‌شنوایی به جامعه هستیم، می‌بایست ۷ محور سازمان بهداشت جهانی درباره سلامت گوش را رعایت‌کنیم. کم‌شنوایی و ریسک فاکتورهای آن می‌توانند در هر سنی اتفاق‌ افتد.

محمودیان با اشاره به جامعه آماری مبتلایان به کم‌شنوایی در کودکان گفت: بررسی‌ها بیانگر این است که نرخ ابتلای کودکان ۳ تا ۵ سال به کم‌شنوایی حدود سه درصد است، یعنی ۳ نفر از هر ۱۰۰ کودک ۳ تا ۵ ساله به کم‌شنوایی مبتلا است. علل عمده کم‌شنوایی کودکان ۳ تا ۵ ساله به دلیل «اوتیت‌ها» است که مایع در گوش میانی آمده و سبب صدمات شنوایی می‌شود. نکته مهم و اساسی این است که این افراد باید  به زودی شناسایی شوند.  

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: ابتلا به کم‌شنوایی در سنین ۷ تا ۱۸ سالگی حدود ۱.۵ درصد است. همچنین بررسی‌ها بیانگر این است که جمعیت کشور نسبت به گذشته پیرتر شده و حدود ۱۰ میلیون سالمند در کشور حضور دارند. حدود ۴۲ درصد از جمعیت بالای ۶۵ سال کشور به کم‌شنوایی ناتوان‌کننده مبتلا هستند و به دلیل کم‌شنوایی خود در برقراری ارتباط ناتوان هستند. افرادی که در برقراری ارتباطات خود دچار مشکل‌شده‌اند به سمعک نیاز دارند، همچنین آمار و آرقام بیانگر این است که ۱۰۰ درصد افراد بالای ۸۰ سال به کم‌شنوایی مبتلا هستند و درجاتی از ناشنوایی در این گروه سنی وجود دارد.

محمودیان با اشاره به عوامل تهدیدکننده شنوایی گفت: هنگامی که یک فرد وارد بازار کار می‌شود سروصداهای شدید می‌تواند یک عامل تهدید کننده برای شنوایی باشد. کارگران مجموعه‌های صنعتی، افراد نظامی در معرض آسیب‌های شنوایی قرار دارند؛ اگر این افراد از محافظ استفاده‌ نکنند، بروز کم‌شنوایی یک مساله اجتناب‌ناپذیر برای آنها به حساب می‌آید.

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت با اشاره به استفاده از هندزفری و تاثیر این وسیله بر شنوایی گفت: هدفون‌ها و هندزفری یک تهدید برای کم‌شنوایی محسوب می‌شوند به نحوی که این وسیله‌ها سبب رشد کم‌شنوایی شده‌اند. ارائه بسته‌های آموزشی و ارتقاء سواد سلامت جامعه به طرق مختلف می‌تواند سبب آگاهی اقشار مختلف درباره اهمیت سلامت شنوایی شود. نه تنها ارائه بسته‌های آموزشی و ارتقاء سواد سلامت جامعه به طرق مختلف می‌تواند سبب آگاهی اقشار مختلف شود بلکه در صورت ابتلا به کم‌شنوایی درخواهند یافت که کم‌شنوایی خود را کتمان‌ نکنند و به این موضوع رسیدگی‌ کنند، «ارتباط» اساس زندگی انسان‌ها است، به واسطه پیشرفت علم، انسان‌ با استفاده از سمعک یا کاشت حلزون شنوایی می‌تواند زندگی خود را نجات دهد و با دیگران ارتباط برقرار کنند.

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت گفت: هزینه مربوط به سمعک نسبت به حلزون شنوایی برای مردم بیشتر است و بیمه‌ها باید هزینه‌های بیشتری را متقبل‌ شوند. قیمت هر سمعک به طور متوسط حدود ۲۰ میلیون تومان است. بیمه‌ها ۷۰ درصد از هزینه پرداختی برای سمعک را پرداخت می‌کنند. بیمه‌ها در ۱۰ سال یکبار هزینه‌های سمعک را پرداخت می‌کنند اما وزارت بهداشت خواسته‌ است که بیمه‌ها هزینه‌های مربوط به سمعک را هر ۵ سال یکبار پرداخت‌ کنند.  

به گزارش ایسنا وی در پایان در خصوص سرانه سلامت مردم در حوزه سلامت گوش اضافه کرد: خوشبختانه سرانه سلامت مردم در حوزه گوش به واسطه اقدامات انجام شده، افزایش یافته است.