آزار کودکان کار؛ درنوردیدن مرزهای وحشیگری
دستبند زدن به کودکان کار در جایی، اقدام غیرقابل باور خوراندن اجباری و توام با تحقیر گـُل به دو کودک کار! در دیگر مکان و صدها کار غیرانسانی و وحشیانه احتمالی دیگر که به سبب اتفاق افتادن در شبکه‌های زیرزمینی و مخفی کار کودکان - مثل گاراژها و گودهای زباله گردی- یا کوچه پس‌کوچه‌هایی که چون دوربینی به ثبت فاجعه وجود ندارد، از آن مطلع نمی‌شویم، در حال تغییر از حالت خاص به رویه معمول است. یک فرد با چه حاشیه امنیت و چگونه بدون ترس به انجام این اقدامات ضدانسانی آن هم در قبال کودکان مبادرت می‌کند؟
علت این تهدید و خشونت‌ها برای چیست؟
چه آینده‌ای در انتظار کودکانی است که تحت چنین خشونت‌هایی قرار می‌گیرند؟
مسئولین و آحاد جامعه در برابر این اعمال غیرانسانی با کودکان مسئولند و باید کاری بکنند. نهادهای قضایی و انتظامی می‌توانند با پیگیری موضوع، دستگیری متهمان و مجازات مجرمان، راه تکرار بر آزار کودکان را ببندند و برای هیچ کس احساس و توهم داشتن حاشیه امن برای انجام اقدامات غیرانسانی خصوصا در برابر کودکان باقی نگذارند.
طبق اصل ۶۶ قانون دادرسی کیفری «سازمان‌های مردم نهادی که اساسنامه آنها درباره حمایت از اطفال و نوجوانان و...است می‌توانند نسبت به جرائم ارتکابی در زمینه‌های فوق اعلام جرم کنند و در تمام مراحل دادرسی جهت اقامه دلیل شرکت و نسبت به آراء مراجع قضائی اعتراض نمایند.»
این یادداشت همه سازمان‌های مردم نهاد مرتبط با حقوق کودکان را به نیت انجام اقدامی موثر و عملی در این خصوص به اعلام جرم نسبت به این اتفاقات مجرمانه و از بین برنده کرامت انسانی دعوت می‌کند تا با پیگیری، باعث به دام افتادن و مجازات عاملان بدخوی آن گردند و از وقوع چنین رخدادهای خطرناکی که در ذهنیت روانی سالم انسانی نمی‌گنجد، جلوگیری نمایند.
پایان پیام/
