درآمدی صنفی-اجتماعی بر پرداخت مبتنی بر گروه‌های تشخیصی وابسته(DRG)

پایگاه خبری پزشکان و قانون؛

بنا بر اظهارات چند باره دکتر نمکی وزیر بهداشت، قرار است پرداخت خدمات سلامت در آینده‌ای که نمی‌دانیم چه زمانی خواهد بود، بر اساس سیستم DRG یا همان گروه‌های تشخیصی وابسته باشد. 

این سیستم پرداخت در سال ۱۹۸۳ در آمریکا معرفی و ظرف یکی دو سال بعد از آن توسط Medicare  عملیاتی شد. از همان سال‌های ابتدایی، مطالعات گسترده‌ای راجع به تاثیر این روش پرداخت بر وجوه مختلف درمان انجام شده است که در این نوشتار بنا نداریم به همه آنها بپردازیم.

چندین ماه قبل سازمان نظام پزشکی در راستای شعار اجرای بی‌کم و کاست کتاب معروف به کالیفرنیا با صرف هزینه‌ای معتنا‌به و کمک‌گیری از انجمن‌های علمی تخصصی، اقدام به ترجمه کتاب CPT کرد و در نهایت فایل آن را به وزارت بهداشت و سازمان‌های بیمه ارائه کرد. صرف‌نظر از واکنش‌های اداری و صنفی که به این اقدام شد، عملیاتی نشدن آن تا کنون بعد از حدود ۷ ماه جای سوال است.

حال چه ارتباطی بین این اقدام سازمان و سازوکار DRG هست؟ تقریبا هیچ. 

مبنای کدینگ برای گروه‌های تشخیصی وابسته،‌ICD-10  می‌باشد و نه CPT.‌ به این ترتیب تلاش سازمان و همکاران انجمن‌های علمی و نیز هزینه پرداخت شده تبدیل شد به جهدی نابسود.

یکی از تبعات اجرای DRG در کشورهایی که اجرای این سیستم در آنها مورد مطالعه قرار گرفته، ترخیص زودرس بیماران است. به این ترتیب که بیماران برای کاهش هزینه‌های سرباری فراتر از محدوده تعیین شده، زودتر مرخص می‌شوند که بسیاری از اوقات زودتر از زمانی‌ است که بیمار برای رسیدن به سلامت نیاز دارد. پس بیماران Faster and Unhealthier مرخص خواهند شد.

یکی از اهداف عالیه طرح تحول سلامت که از آغاز بسیار بدان پرداخته شده، کاهش پرداخت از جیب بیماران است. با اجرای DRG بیمارانی که ترخیص Faster and Sicker داشته‌اند لاجرم نیاز به بکارگیری خدمات پزشکی و پرستاری در منزل خواهند داشت زیرا مراکز درمانی در بازپذیرش این بیماران محدودیت دارند. استفاده از خدمات سلامت در منزل نزد بسیاری از بیمه‌ها یا محل ندارند و یا دارای فرانشیز بالایی برای بیمار هستند. به این ترتیب نهایت پرداختی بیمار برای رسیدن به سطح قابل قبولی از سلامت افزایش خواهد یافت که این با شعار اولیه طرح تحول سازگار نیست.