تشخیص ۹۵ درصدی سرطان پانکراس با استفاده از نشانگرهای زیستی

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، اگر سرطان پانکراس هر ساله بیش از 45،000 نفر را در ایالات متحده آمریکا می کشد، بیشتر به این دلیل است که پزشکان کیست ها را دیرتر از موعد مناسب تشخیص می دهند و دیگر نمی توان برای بیماران مبتلا به این سرطان با جراحی کاری انجام داد.

کیست های پانکراس گاهی اوقات به سرطان تبدیل می شوند اما نه همیشه. محققان می گویند این باعث ایجاد اختلال در کار پزشکانی است که به پیدا کردن آن ها را از طریق سی تی اسکن و ام آر آی روی می آورند. جراحی کیست های پانکراس اغلب پیچیده است، بنابراین نیاز به ابزار هایی برای شناسایی این موضوع است که کدام کیست می تواند به کیستی سرطانی بدل شود.

آزمایش مایع از کیست ها به وسیله نشانگر زیستی، محققان را قادر به بهبود بیماران به کمک دستورالعمل های بالینی می سازد که چیزی حدود 74 درصد دقیق هستند.

Koushik K. Das، استادیار پزشکی در بخش گاسترواندرولوژِی دانشگاه واشنگتن در این باره می گوید:"برخی از کیست ها ممکن است به سرطان پانکراس تبدیل شوند، بنابراین فکر می کنیم که باید با احتیاط در این باره عمل کرد و کیست ها را از بین برد."

وی افزود: اما عمل جراحی پانکراس پیچیده است. این جراحی در بیشتر مواقع نیاز به برداشتن طحال، قسمتهای معده، روده کوچک و مجاری صفراوی دارد. به طور معمول ما فقط می توانیم عمل جراحی را روی افرادی انجام دهیم که کیست واقع در بدنشان به احتمال بالا موجب سرطان پانکراس در آن ها می شود. اما همیشه این گونه نیست و اشتباهات در این باره به طور کل زیاد است. ما احتمالا بر روی برخی از افرادی که نیازمند عمل جراحی هستند عملی انجام نمی دهیم و همه این ها به دلیل کامل نبودن اطلاعات و امکانات ما در این باره می باشد. 

استادیار پزشکی دانشگاه واشنگتن درباره ریسک این جراحی گفت:حدود 2 تا 4 درصد از بیماران سن 50 تا 70 احتمالا دارای کیست های پانکراس هستند و این در افراد بالای 80 سال به 8 تا 9 درصد افزایش می یابد. اکثریت قریب به اتفاق این بیماران هیچ نشانه خاصی از سرطان ندارند، بنابراین وقتی پزشکان کیست را تشخیص می دهند، خودشان باید تصمیم بگیرند که آیا عمل جراحی باید انجام شود یا نه. پزشکان باید این موضوع را درک کنند که یک بیمار که 70 سال یا بیشتر سن دارد ممکن است مشکلات دیگر جدی پزشکی مانند بیماری های قلبی، ریوی، یا کلیوی مبتلا باشد. این عوارض باعث می شود بیماران نامزدهای مناسبی برای انجام این عمل جراحی سنگین نباشند."

وی اضافه کرد: اگرچه عمل جراحی در برداشتن کیست سرطانی می تواند بسیار موثر واقع شود، اما 1 تا 2 درصد از بیمارانی که حتی عمل جراحی را هم انجام نمی دهند، زنده می مانند. میزان تلفات این جراحی اما می تواند بین 30 تا 60 درصد باشد. بنابراین برخی افراد مبتلا به کیست پانکراس در معرض خطر بالای جراحی هستند تا کیست هایی را که می توانند بی ضرر باشند، دربیاورند و این کار به هیچ وجه لازم نیست.

در مطالعات جدید، محققان مایع درون کیست را از 169 بیماری که برای برداشتن آنها عمل جراحی انجام داده بودند، جمع آوری کردند. آنها با تجزیه و تحلیل مایعات درون کیستی، توانستند نشانگر زیستی را کشف کنند و نام آن را به واسطه تلاش های دکتر Das در این باره، Das-1 گذاشته اند.

محققان دریافته اند متد جدیدی که به کمک این نشانگر زیستی برای شناسایی سرطانی بودن یا نبودن کیست کشف شده است، دقیق ترین متد ممکن است.

حالا باید دید آیا می توان از این روش برای تشخیص سرطانی بودن این کیست ها به بهترین نحو ممکن استفاده کرد یا خیر؟

به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران مؤسسه ملی دیابت و بیماریهای گوارشی و موسسات ملی بهداشت، موسسه ملی سرطان، انجم آندوسکوپی آمریکا و بنیاد ملی پانکراس تأمین مالی این این پروژه را به عهده گرفته اند.