همه چیز روی میز

گروه پزشکان و قانون؛

رفتار سیاست گذار با سرمایه های کشور قریب به رفتار gambler ها شده است .

اینکه عده ای می خواهند نبازند و بابتش حاضر به هر پرداختی هستند شیوه نگاه معتادان به قمار است که امکان نشاندن هراندوخته ای روی میز برایشان متصور است .

محیط زیست
نفت
اعتبار جهانی
صندوق های بازنشستگی
آموزش عالی
و اینک سلامت

بردن سرمایه های خردتر اما وزین تر به روی میز بازی آغاز شده است و از آنجا که  بسیاری از سرمایه های کلان کشور به گواهی افراد صاحب نظر پای در چالش های عظیم و به قول جدید، "ابر چالش" هستند و تا dropشدن آتها زمان زیادی نمانده است ، اینک ذهن معتاد به gambling ، به سرمایه هایی اندک تر مثل ثروت و اعتبار پزشکان دست اندازی می کند .

برای این ذهن آلوده میزان خسران مهم نیست.
اینکه پزشکی و پزشکان سرمایه سه هزار ساله اند برایش ناچیز است.
اینکه از معدود زمینه های ارز آوری در زمینه های مهارتی و از لحاظ علمی به روز هستند ، نیز از لحاظ او بی ارزش است .

مهم این است که gambler روی صحنه کارت داشته باشد برای نباختن .
اینکه چه آتشی از بازی با این کارت برپا می شود در ذهن او هیچ غصه ای را نمی آفریند
او فکر می کند که نباید ببازد حتی اگر همه چیز بر باد برود .

نصیحت کردن ذهنی که معتاد به باد دادن سرمایه است ، امری غیرعاقلانه است و باید سرمایه را از دسترس او دور کرد، شاید روزی عاقل شود .

گروه پزشکان و قانون اعتقاد دارد شیوه های برخورد کنونی با پزشکان الزاما بر آمده از یک توطئه خاص نیست و متاسفانه ریشه در افکار اعتیادی سرمایه سوز در سیاستگذار دارد.
از اینرو باید برخورد با این پدیده از سطح معلولی به سطح علّی ارتقا یابد و با آن به شکلی راهبردی برخورد کرد.

اگر لازم است به هر نحوی سرمایه را از دسترس زنگی مست پای میز نشسته، خارج کرد چه به شکل مهاجرت و چه مقاومت های مدنی و چه به شکل دوری موقت از کار .

اکنون باید به هر روی از تبدیل شدن به ژتون بر روی میز گریخت.