داروی درمان نوعی لوسمی در درمان سرطان مغز کودکان موثرتر است
مطالعات اخیر محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد داروی درمان نوعی لوسمی موثرتر از داروهای رایج درمان تومور مغزی در کودکان است.
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، بر اساس این مطالعه داروی نیلوتینیب (nilotinib) که برای درمان لوسمی مزمن میلوئیدی یا به اختصار CML تجویز می‌شود، در درمان سرطان مغز کودکان بسیار موثر است.
لوسمی مزمن میلوئیدی نوعی سرطان خون است که سلول‌های مغز استخوان یا میلوسیت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. داروی نیلوتینیب سلول‌های سرطانی مخصوصی را که فعالیت غیر طبیعی دارند، با دو مکانیسم مختلف مورد هدف قرار می‌دهد. این مطالعه نشان می‌دهد این دارو در درمان مدولوبلاستوما، یکی از شایع‌ترین انواع تومور مغزی در کودکان، موثرتر از داروهای رایج است.اکنون درمان تومور مغزی با روش‌های رایج موثر نیست و فقط تعداد کمی از موارد به درمان پاسخ می‌دهد.
داروی جدید در مدل‌های حیوانی موفقیت‌آمیز گزارش شده و علاوه بر اینکه رشد تومور را کاهش داده، هیچ‌گونه مقاومت دارویی رخ نداده است. داروی نیلوتینیب به طور هم‌زمان چند پروتئین کیناز را که برای رشد تومور کلیدی است، مهار می‌کند.
این مطالعه نیازمند بررسی بیشتر است و می‌تواند برای انواع سرطان‌هایی که سلول‌ها دارای مسیر سیگنالینگ بیش‌فعال هستند موثر باشد.
به گزارش ایرنا نتایج این مطالعه در نشریه PLOS One منتشر شده است.
لوسمی مزمن میلوئیدی نوعی سرطان خون است که سلول‌های مغز استخوان یا میلوسیت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. داروی نیلوتینیب سلول‌های سرطانی مخصوصی را که فعالیت غیر طبیعی دارند، با دو مکانیسم مختلف مورد هدف قرار می‌دهد. این مطالعه نشان می‌دهد این دارو در درمان مدولوبلاستوما، یکی از شایع‌ترین انواع تومور مغزی در کودکان، موثرتر از داروهای رایج است.اکنون درمان تومور مغزی با روش‌های رایج موثر نیست و فقط تعداد کمی از موارد به درمان پاسخ می‌دهد.
داروی جدید در مدل‌های حیوانی موفقیت‌آمیز گزارش شده و علاوه بر اینکه رشد تومور را کاهش داده، هیچ‌گونه مقاومت دارویی رخ نداده است. داروی نیلوتینیب به طور هم‌زمان چند پروتئین کیناز را که برای رشد تومور کلیدی است، مهار می‌کند.
این مطالعه نیازمند بررسی بیشتر است و می‌تواند برای انواع سرطان‌هایی که سلول‌ها دارای مسیر سیگنالینگ بیش‌فعال هستند موثر باشد.
به گزارش ایرنا نتایج این مطالعه در نشریه PLOS One منتشر شده است.
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/jAAC