بایدها چگونه به مرحله عمل می‌رسند؟
دکتر جان‌بابایی، معاون درمان وزارت بهداشت: «در حوزه گردشگری سلامت نسبت به کشورهایی که رقیب ما هستند تا حدی عقب‌ماندگی داریم و کشورهایی مانند هند و ترکیه تقریبا بیش از سه برابر ایران از این طریق منابع جذب می‌کنند در حالی‌که ظرفیت و جایگاه ایران از نظر دسترسی جغرافیایی خیلی بهتر از آنها بود گر‌چه از نظر خدمات حمل و نقل مشکلاتی وجود دارد. گاهی برخی از پزشکان به‌صورت انفرادی به خارج از کشور رفته و مریض می‌بینند، اما این اقدام تاثیر زیادی ندارد.
ما باید بیمار را به داخل کشورمان بیاوریم و خدمات دهیم. زیرا این یک صنعت است و کسی که وارد کشور ما می‌شود از هواپیمایی ما، ترابری ما، هتل‌های ما و ... استفاده می‌کند و همه برخوردار می‌شوند.
اقتصادی که مترتب از گردشگر سلامت است، نه فقط پزشکی بلکه اقتصاد مملکت را می‌چرخاند بنابراین باید تلاش کنیم که بیمار خارجی بیاوریم. حتی اگر همکاران ما می‌خواهند به خارج از کشور بروند، باید آنقدر مدیریت‌شده باشد که فقط برای بیماران سرپایی بروند و خدمات بستری و جراحی را به داخل کشور بیاورند.»
جناب دکتر جان بابایی
واقعا خودتان به این بایدها اعتقاد دارید؟
اگر معتقد هستید، روی سخن شما به جز خودتان با کیست؟
چه کسی این بایدها را باید به عمل تبدیل کند؟
آیا فکر نمی‌کنید به جز سخنرانی باید کارهای دیگری هم انجام دهید؟
چگونه و چه کسی باید این بایدهای شما را تبدیل به عمل نماید؟
چرا به صراحت مخاطب خود را مشخص نمی‌کنید؟
تا زمانی که مخاطب‌های موهوم مورد اشاره سرانگشت مدیران مملکت باشد، اوضاع بهتر نخواهد شد.
«وظیفه» مشخص کنید و «مسئولیت» واگذار کنید؛ حقوق مجری را به رسمیت بشناسید و به هدف گذاری مناسب برسید.
گردشگری سلامت یک شاخه از اقتصاد است و در اقتصاد، اعداد مجهول کاربرد ندارند.
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/OStH