اصرار به تفاوت
گویا برنامه‌ای که وزارت‌نشینان بهداشت و درمان کشور آن را «غربالگری کرونا» نامیده‌اند، با سرعتی شگرف در حال انجام است و به قول معاون محترم وزیر بهداشت از مرز ۶۵ میلیون نفر گذشته، عن‌قریب کل جامعه ایرانیان را در تور خویش قرار خواهد داد.
اينكه اصولا در بيماري كرونا با آنچه كه تا كنون از آن مي‌دانيم، غربالگري چه جايگاهي خواهد داشت و ارجح به بيماريابي است يا خير، محل گفتار فعلي نيست و مباحثه پيرامون آن را بايد به اساتيد اپيدميولوژيست سپرد.
تست بكار گرفته شده و روش غربالگري و نقدِ حساسيت و ويژگي آن را نيز وامي‌نهيم؛ هرچند احتمال مي‌دهيم كه شالوده كار بر پايه خوداظهاري جمعيت (تلفني و يا اينترنتي) استوار شده باشد.
پرسش اساسي البته آينده نزديك را نشانه گرفته است: پس از پايان غربالگري كل كشور و اتمام عكس‌هاي يادگاري و ژست‌هاي فاتحانه، با موارد جديد كرونا كه بعد از آن مي‌يابيد، چه خواهيد كرد؟ آيا براي دور دوم غربالگري برنامه ريزي مي‌كنيد و يا فقط توصيه به غربالگري مهم است و با قبل و بعد از آن شما را كاري نيست؟
چند ماه از برنامه كشوري غربالگري فشارخون گذشته و بي‌صبرانه منتظريم تا ببينيم كدام outcome قلبي عروقي را بهبود بخشيده‌ايد.
در سطوح پيشگيري، تشخيص به موقع در «سطح دوم» جاي گرفته و پيش از آن، پيشگيري‌هاي «اوليه» و «بدوي» قرار گرفته است. قرنطينه نمودن و يا ايزوله كردن كه بارها از سوي جامعه پزشكي بدان تاكيد و البته ناديده گرفته شده، در جايگاهي پيش از غربالگري است و علاوه بر اجراي آسانتر، هزينه كمتري را نيز تحميل مي‌كند.
متاسفانه آنچه كه از مجموعه اقدامات مسئولين درماني كشور دريافت مي‌شود، تمايل عجيب به متفاوت بودن است.
متفاوت مي‌انديشند، متفاوت راهكار مي‌دهند و از همه مهمتر متفاوت پاسخگو هستند.
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/SwvU