بیش از ۸۰ درصد از نیاز کشور به مکمل‌های غذایی را تولیدات داخلی تامین می‎کند

 به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، چند سال پیش کسی نامی از داروهای و غذاهای مکمل نشنیده بود و استفاده از این مواد محدود به برخی ورزشکاران بدنساز و برخی افراد فعال در این عرصه می شد ولی چندسالی است که این نوع داروهای و مکمل های غذایی برای خود، بازار پر رونقی پیدا کرده‌اند و در مناطق مختلف شهر می‌توانید واحدهای صنفی را پیدا کنید که تمام ویترین مغازه‌های خود را به این نوع مواد اختصاص داده‌اند و کالای دیگری برای عرضه ندارند. هرچند طی سال‌های اخیر شرکت‌های داخلی گام‌های بلندی برای تولید مکمل‌های غذایی برداشته‌اند اما نباید از این موضوع غافل شد که همچنان شاهد ورود مکمل‌های قاچاق به بازار هستیم، مکمل‌های قاچاقی که نفس تولید داخل را بریده‌اند.

هرچند طی سال‌های اخیر حمایت‌های وزارت بهداشت از تولید داخل به صورت چشمگیری افزایش داشته است اما بر اساس اعلام مسؤولان وزارت بهداشت در حال حاضر به مکمل‌ها هیچگونه ارز دولتی تعلق نمی‌گیرد و معمولا برای واردات این نوع مواد خوراکی ارز نیمایی تخصیص داده می‌شود. همچنین وزارت بهداشت واردات هرگونه مکملی که دارای نمونه تولید داخل باشد را ممنوع اعلام کرده است.

برای بررسی وضعیت تولید مکمل‌های غذایی در کشور با عباس کبریایی‎زاده، رئیس هیأت مدیره سندیکای تولیدکنندگان مکمل‎های رژیمی غذایی ایران گفت‌وگو کردیم.

در این مصاحبه کبریایی زاده به موضوعاتی مانند وضعیت تولید مکمل‌ها در کشور، کیفیت مکمل‌های تولید داخل، دغدغه‌های تولیدکنندگان، وضعیت خطوط تولید و تقلب در تولید مکمل‌های غذایی اشاره کرد.

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای سندیکای تولیدکنندگان مکمل‎های رژیمی غذایی ایران، افزایش توان تولیدی در کشور و خودکفایی در امر تولید است، به گونه‌ای که تا بیش از 80 درصد نیاز بازار در داخل تولید می‌شود و این ره‌یافتی است که به آسانی به دست نیامده و سندیکا سال‌های سال است که برای رسیدن به این هدف تلاش کرده و اکنون که مکمل‌های تولید شده در کشور با این کیفیت تولید می‌شود، رضایت‌مندی مطلوبی را در کشور ایجاد کرده است.

 اگر تاریخچه توسعه خطوط تولید مکمل‎ها را در ایران که بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که حدود سال 1387، بیش از 80 درصد از بازار داخل در اختیار محصولات وارداتی بود و شاهد وجود انواع متنوعی از محصولات مکمل‎ وارداتی در بازار بودیم. با شکل‎گیری سندیکای تولیدکنندگان مکمل‎های رژیمی و غذایی و با مساعدت وزارت بهداشت، تولید مکمل‎ها در کشور سرعت و شتاب زیادی گرفت و امروزه که ما در خصوص صنعت تولید انواع مکمل در ایران صحبت می‌‏کنیم، صنعتی است که بیش از 80 درصد از نیاز کشور را تولیدات داخلی تامین می‎کند و تنها 20 درصد از سهم بازار، محصولات وارداتی است که در این مورد هم بیش از نیمی از ان مشابه تولید داخل است که نیازی به واردات آن نیست. در واقع تنها برای پوشش بخشی از بازار است که اصرار بر مصرف مکمل‎هایی با نام خارجی دارند، به همین دلیل این امکان که نیاز کل کشور با تولیدات باکیفیت داخلی تأمین شود هم وجود دارد.

در تولیدات مکمل بیش از فرمولاسیون به‎کاررفته در تولید، کیفیت اجزای تشکیل‎دهنده محصول اهمیت دارد و به ‏دلیل اعمال نظارت‎هایی که در وزارت بهداشت و بخش شرکت‎های تولیدی بر روی اجزای مورد استفاده‎ تولیدکنندگان صورت می‎گیرد و همچنین اطمینان از اینکه اجزای با کیفیتی در این تولیدات استفاده می‎شود، به همین دلیل ما همواره تاکید و اصرار بر استفاده از مکمل‎های تولید داخل داریم چرا که مواد اولیه آنها با اطمینان از منابع معتبر زیر نظر وزارت بهداشت وارد شده است.

در حوزه مکمل‎ها هم مانند سایر صنایع، در سال‎های اخیر تکنولوژی‎های جدیدی وارد شده‎است مانند فرمولاسیون‎های لیپوزومال و فرمولاسیون‎های کنترل ریلیز که برای گروه‎های سنی متفاوت و زنان باردار هم قابل استفاده ‎است. ما شاهد هستیم که در صنعت داروسازی ایران، ظرفیت استفاده از تکنولوژی‎های نوین چه در بخش پروبیوتیک‎ها و چه در بخش فرمولاسیون‎های کنترل ریلیز ایجاد شده‎ است و امروزه که ما در رابطه با مکمل‎ها و ظرفیت آنها در ایران صحبت می‎کنیم، می‌توانیم قاطعانه بگوییم در داخل توانایی و دانش تولید و عرضه مکمل‎های سنتی و مکمل‏‌هایی با فرمولاسیون‎های نوین را با بهترین کیفیت ممکن داریم.

از طرفی دیگر نگرانی همیشگی ما در خصوص مکمل‎ها این است که این محصولات قابلیت آلوده شدن به مواد غیرمجاز از جمله مخدرها را دارند زیرا اصولا ساختار مکمل‎ها به گونه‎ای است که به دلیل تعدد موادی که در آنها استفاده می‎شود و تفاوت‎های ماهیتی که این مواد با یکدیگر دارند، امکان تقلب هم در کیفیت آن مواد و هم افزودن موادی که به اصطلاح غیرقانونی هستند، وجود دارد. ما به‎عنوان کسانی که خود را مسؤول سلامت مردم می‎دانیم و همچنین به‎عنوان سندیکایی که نمایندگی بخش تولید را در کشور بر عهده دارد اصرار بر این داریم که این فرآورده‎ها در داخل تولید شوند به این دلیل که نظارت خاصی در روند تولید فرآورده‎های خارجی وجود ندارد و ما فکر می‎کنیم که وزارت بهداشت، سندیکاها و جامعه علمی ما باید در راستای سلامت مردم تلاش کند تا مکمل‎ها را در یک زنجیره تأمین سالم در اختیار مصرف‎کننده برساند.

در خصوص منحل شدن این انجمن اطلاعی ندارم اما تقریبا تمام تولیدکنندگان محصولات پروبیوتیک شرکت‎هایی هستند که عضو سندیکای تولیدکنندگان مکمل‎های رژیمی غذایی ایران هستند و حضورشان بسیار مغتنم و موثر است. ایران جز کشورهایی است که می‎توان گفت در جهان در تولید محصولات پروبیوتیک پیشرو بوده‎ است و ما تقریبا تمام محصولات پروبیتویک را از تولیدات داخل تأمین می‎کنیم.

همان‌طور که در پاسخ به سوال‎های قبلی گفتم به دلیل نوع ساختاری که در مکمل‎ها وجود دارد که عبارتند از انواع ویتامین‎ها، انواع املاح، انواع عصاره‎های طبیعی گیاهی و عصاره‎های طبیعی دیگری که در آنها استفاده می‎شود.

این دست از فرآورده‎ها به نوعی هستند که زمینه افزودن مواد غیرمجاز به آنها وجود دارد و وقتی که این مواد افزوده ‎شدند هم امکان شناسایی آنها راحت نخواهد بود، بنابراین در تولید مکمل‎ها به‎دلیل هدف‎گذاری که از مصرف آنها وجود دارد و همچنین به‌طور کلی تغییراتی که مصرف‎کننده تمایل به دیدن آنها دارد مانند شادابی، افزایش انرژی، ارتقای سلامت، کاهش وزن، افزایش اشتها و از این قبیل تغییرات در جهت تسریع روند تاثیرگذاری در زمینه مورد نیاز از نظر تمایل و دلیل مصرف و همچنین زمینه مناسب از نظر شکل تولید در این فرآورده‎ها، احتمال تقلب وجود دارد.

فرض کنید اگر شما یک داروی شیمیایی و بیولوژیک را در نظر بگیرید، به دلیل اینکه این فرآورده‎ها یک مولکول واحد هستند اگر یک فرآورده غیرمجاز به آن افزوده ‎شود قابل شناسایی است یعنی زمانی که محصول را به دستگاه آنالیز بزنید، پیک اضافه را مشاهده خواهید کرد. اما در مورد مکمل‏‌ها به دلیل تعدد موادی که به کار گرفته می‎شود معمولا پیک‌‏های اضافه در آنالیزها دیده نمی‎شوند و مخفی باقی می‎مانند؛ به همین دلیل امکان تقلب در چنین فرآورده‎هایی بالاست.

یکی از دلایلی که اصرار بر سرمایه‎گذاری در تولیدات داخل داریم این است که تولیدکنندگان ما انگیزه‎ای برای تقلب در بازار را ندارند به این دلیل که در جهت توابع قانونی کشور فعالیت می‎کنند و کوچک‌ترین انحراف و یا تقلب باعث خواهد شد که اصل سرمایه آن‏ها آسیب ببیند و این در حالی است که تولیدکننده محصولات غیراستاندارد کشورهای دیگر چنین تهدیدی را حس نمی‎کنند.

مسأله دیگر این است که وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو بر روی شرکت‎های داخلی فعال در این حوزه نظارت و بازرسی‎های مستمر دارند و همچنین تمام موادی که در تولید استفاده می‎کنند را زیر نظر وزارت بهداشت وارد می‎کنند و امکان ندارد ماده‎ای استفاده شود که نظام ثبت و ضبط بر آن حاکم نباشد.

هشتاد درصد از بازار سهم تولید داخل است اما ما معتقدیم که صد در صد نیاز جامعه از طریق تولیدات قابل تامین است. این صنعت به مرحله‌ای از رشد و توانمندی رسیده است که شرکت‌های حاضر از تمام ظرفیت‌های خود برای افزایش بهره‌وری و تولید استفاده‌ می‌کنند؛ به همین دلیل است که در هشتمین همایش مکمل‎های غذایی و رژیمی که یکی از همایش‌های تخصصی این حوزه به شمار می‌آید اکثر تولیدکنندگان داخلی مکمل‌ها در آن مشارکت دارند.

معتقدم ما نیازی به واردات نداریم، خصوصا در شرایط تحریم که محدویدیت منابع ارزی داریم و مشکلات ارزی در کشور وجود دارد.

_ آیا در حوزه مکمل امکان صادرات داریم و درحال حاضر فعالیتی در زمینه صادرات صورت می‎گیرد؟

به طور سنتی بازارهای صادراتی ایران بازارهای منطقه آسیای میانه مانند عراق، سوریه و افغانستان است و تقریبا عمر شرکت‏‌های تولید مکمل‎های نوین در ایران کمتر از 10 سال است، چنانچه شرکت‎های قدیمی بیش از چهل ‎سال مکمل‎های سنتی را تولید کرده‎اند. ما شاهدیم که علی‎رغم مدت زمان کمی که شرکت‏ها از تکنولوژی‏‌های نوین در جهت تولید مکمل استفاده می‎کنند، در دست‌یابی به بازارهای صادراتی موثر عمل کرده‌اند زیرا حضورشان در روسیه و سایر کشورهای آسیای میانه بسیار خوب بوده و ما حتی شاهد این بودیم که به برخی از کشورهای اروپایی مثل اتریش صادرات مکمل‏‌ها را داشتند. بنابراین به‎اعتقاد من این صنعت خیلی زود می‎تواند تراز تجاری خود را مثبت کند.

 برخلاف دارو که ما آمارنامه‎های ملی و بین‏‌المللی را به‎صورت مستمر داریم، در خصوص مکمل‏‌ها به این دلیل که در کشورهای مختلف مقرارات متفاوتی حاکم است برای مثال در برخی از کشورها مقررات غذا بر مکمل‎ها حاکم است، بنابراین نظام ثبت اطلاعات مدونی را در بسیاری از کشورها نداریم و نمی‎توانیم بگوییم رتبه تولیدات کشور در دنیا و یا منطقه به چه صورت است. اما آنچه که مسلم است ایران جز کشورهایی است که تمام اشکال و فرمولاسیون‏های مربوط به مکمل‎ها اعم از انواع شیر خشک‎ برای اطفال تا مکمل‌ برای سالمندان و گروه‎های خاص استفاده می‎شوند و حتی مکمل‎هایی که در بیماری‎های خاص جنبه‎های درمانی دارند را تولید می‎کند و امروز پس از 10 سال سرمایه‎گذاری که در حوزه مکمل‏‌ها در ایران صورت گرفته، شاهد این هستیم که هیچ مکملی در دنیا وجود ندارد که ما امکان تولید آن را در داخل کشور نداشته ‎باشیم.

مکمل‌ها به طور کلی از ارز حمایتی استفاده نمی‌کنند و همه اجزای آن از جمله مواد اولیه با استفاده از ارز نیمایی تامین می‌شوند. البته نا گفته نماند که مواد اولیه مکمل‌ها توسط شرکت‌های داخلی تامین می‌شود.

 خیر؛ متاسفانه آمار واردات به طور شفاف در اختیار ما قرار نمی‌گیرد و این مشکلی است که سال‌هاست با وزارت بهداشت داریم، هرچند آقای دکتر شانه‌ساز قول داده است که آمار واردات مکمل‌ها را روی سایت قرار دهند تا شفافی در این زمینه ایجاد شود. ما باور داریم که اغلب مکمل‌های وارداتی تولید مشابه داخل دارند لذا نیازی به واردات این اقلام نیست.

مکمل‌های  قاچاق در داروخانه عرضه نمی‌شوند لذا به همین دلیل همواره توصیه می‌شود مردم مکمل مورد نیاز خود را از داروخانه تهیه کنند به خصوص مکمل‌هایی که دارای برچسب اصالت هستند. حضور داروساز مسوول فنی باعث می‌شود که شاهد وجود مکمل تقلبی در داروخانه نباشیم. مکمل‌هایی که در بازار غیر رسمی عرضه می‌شوند قاچاق هستند اما آماری در باره میزان قاچاق مکمل‌ها به کشور در دسترس نیست.

در سال‌های اخیر شاهد بودیم محصولاتی از شرکت‌های گمنام یا دست چندم اروپایی یا آمریکایی یا شرکت‌های هندی و چینی محصولات خود را به ایران منتقل کردند و با عنوان تحت لیسانس درحال تولید هستند، این موضوع نوعی فریب است.

متاسفانه گاهی مشاهده می شود شرکت های ایرانی با برندهای خودساخته‌ای که در آمریکا یا کشورهای صرفا برای ایران تولید می شوند، همکاری‌هایی را شکل می دهند و تحت پوشش آن، داعیه دار تولید تحت لیسانس می شوند، این در حالی است که در چنین فرایندی، نه دانش فنی، نه تکنولوژی و نه ارتقای کیفیت محصولات داخلی اتفاق نمی‌افتد و فقط بازار کشورمان و پول‌های مردم به بهانه تولید تحت لیسانس از چرخه صنایع داخلی، بیرون می‌رود. 

شرکت‌های معتبری هم در ایران هستند که به درستی فعالیت می‌کنند و اخیرا توانستند بازار منطقه را در اختیار خود بگیرند و من معتقدم شروع مثبت کردن طراز تجاری در این خصوص باشد، به طور کلی تولید تحت لیسانس درخصوص محصولاتی با اعتبار جهانی مفهوم پیدا می‌کند و امیدوارم در نظام سیاست‌گذاری به این نکته توجه داشته باشیم. فارس