بخش بزرگی از پتانسیل بالقوه فیزیوتراپی در نظام سلامت ایران مغفول مانده است

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، در بخشی از این یادداشت اشکان آذرکیش آمده است: با نیم نگاهی به وضعیت فیزیوتراپی و در نگاه کلی تر توانبخشی در ایران، به روشنی دیده می شود که بخش بزرگی از پتانسیل بالقوه فیزیوتراپی در نظام سلامت ایران مغفول مانده است. اجرای فراگیر دکترای حرفه ای فیزیوتراپی و بهره مندی از توان و دانش این قشر از کادر درمانی در حوزه پیشگیری می تواند به بهره وری اقتصاد سلامت و بهبود کیفیت درمان منجر شود. به ویژه با توجه به تعهداتی که کشورهای عضو WHO در حوزه توانبخشی بر عهده گرفته اند شایسته است سیاستگذاران نظام سلامت به سمت اجرای مناسبات و پذیرش تعاریف حرفه ای سازمان بهداشت جهانی از پرکتیشنر های توانبخشی و از جمله جامعه فیزیوتراپی حرکت نمایند.

متن کامل این یاداشت در ادامه تقدیم می شود:

 دوم مرداد سالروز استقلال حرفه ای فیزیوتراپی در تقویم سلامت وزارت بهداشت به عنوان روز فیزیوتراپی شناخته می شود.
آموزش آکادمیک فیزیوتراپی بیش از نیم قرن پیش و در دهه 40 شمسی در ایران آغاز شد و همینک بیش از 7000 هزار فیزیوتراپیست در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترای حرفه ای (DPT) و PHD در ایران مشغول به فعالیتند. هرچند ایران جزو پیشگامان آموزش دانشگاهی فیزیوتراپی در آسیا بود اما اینک در منطقه نیز در حال از دست دادن مرجعیت خود در این حیطه می باشد چرا که کشورهای منطقه همچون عربستان، لبنان، کویت، امارات، مصر و پاکستان از نمونه های موفق ارتقا آموزشی فیزیوتراپی در دنیا چون آمریکا و استرالیا الگوبرداری نموده و مقطع دکترای حرفه ای فیزیوتراپی را به شکل فراگیر اجرایی کرده اند، بر اساس اسناد سازمان بهداشت جهانی فیزیوتراپیستها مسئولیت ارزیابی، طرح ریزی و اجرای برنامه های توانبخشی را برعهده دارند و در حیطه درمان و پیشگیری ایفای نقش می کنند.

با توجه به این تعریف، امروزه در دنیا نقش فیزیوتراپی به خط اول و به ویژه پیشگیری از مشکلات اسکلتی عضلانی تسری یافته است. در این زمینه می توان بعنوان نمونه به الگوی موفق "برنامه بلندمدت NHS" اشاره نمود که با بهره گیری از پتانسیل فیزیوتراپیستها توانسته به کاهش هزینه ها و تسریع در تشخیص و درمان مشکلات اسکلتی عضلانی دست یابد.

با نیم نگاهی به وضعیت فیزیوتراپی و در نگاه کلی تر توانبخشی در ایران، به روشنی دیده می شود که بخش بزرگی از پتانسیل بالقوه فیزیوتراپی در نظام سلامت ایران مغفول مانده است. اجرای فراگیر دکترای حرفه ای فیزیوتراپی و بهره مندی از توان و دانش این قشر از کادر درمانی در حوزه پیشگیری می تواند به بهره وری اقتصاد سلامت و بهبود کیفیت درمان منجر شود. به ویژه با توجه به تعهداتی که کشورهای عضو WHO در حوزه توانبخشی بر عهده گرفته اند شایسته است سیاستگذاران نظام سلامت به سمت اجرای مناسبات و پذیرش تعاریف حرفه ای سازمان بهداشت جهانی از پرکتیشنر های توانبخشی و از جمله جامعه فیزیوتراپی حرکت نمایند.

نکته مهم دیگر بلاتکلیفی دانش آموختگان فیزیوتراپی در حیطه فعالیت بیمارستانی است. فیزیوتراپیستها علیرغم ارتباط نزدیک و مستمر با بیماران در کلیه بخش‌های بیمارستانی و ارائه خدمات بالینی به بیماران بستری، جزو مشاغل مشمول آیین نامه اجرایی "قانون ارتقای  بهره وری کارکنان بالینی" محسوب نمی شوند که این امر در نوع خود بسیار عجیب و البته غیرمنطقی است. فقط کافیست لحظه ای تصور کنیم چگونه درمانگری که جزو حِرَف بالینی محسوب نمی شود بعنوان عضو ثابت تیم درمانی در بخش‌های ویژه کرونا خدمات درمانی در حیطه فیزیوتراپی ارائه می دهد؟ 

به هر روی دوم مرداد یادآور بیش از نیم قرن تلاش فیزیوتراپیستها در حوزه سلامت می باشد که در همه روزهای سخت پابه پای دیگر اعضای جامعه پزشکی مسئولیت حرفه ای خود را انجام داده اند. در جنگ، زلزله، کرونا و... همواره فیزیوتراپیستها مسئولانه حاضر بوده و هستند و امروز زمان آن فرارسیده که متولیان نظام سلامت ایران، استاندارهای جهانی در حیطه فیزیوتراپی را به رسمیت بشناسند که همانا این بهترین گرامیداشت دوم مرداد خواهد بود و از برکات آن به ویژه بیماران بهره مند خواهند شد. روابط عمومی سازمان نظام پزشکی