ناقوس مرگ با تحقق درماندگی آموخته شده
تعبیر learned helplessness در ادبیات روانشناسی مدرن به وضعیتی اطلاق میشود که به علت تکرار شکست‌ها و عدم موفقیت‌ها و تجربیات نافرجام و نا موفقگ، شخص دچار درماندگی در چاره اندیشی و یافتن راه خروج از بن بست‌ها میشود و عملا کنترل خود را روی شرایط از دست می‌دهد.
آموخته شدن درماندگی یا ناشی از شرایطی است که از بیرون تحمیل شده و شخص خود را در مقابل آن ناتوان می‌بیند و یا در صحنه واقعی ناشی از انتخاب‌های مکرر نا مناسب و ناگواری عاقبت آنهاست.
اینک کشور در زمینه کرونا به مرحله تحقق درماندگی آموخته شده رسیده است. عمده مردم و مسئولین شرایط مرگبار کرونایی را با بی‌قیدی تقریبا مطلق نسبت به عواقب آن برای خود و خانواده‌شان و کشور ادامه می‌دهند که ناشی از رفتار ۸ ماه گذشته و انتخاب‌های نادرست راهبردی و راهکاری است.
راه خروج از درماندگی آموخته شده، نصیحت و سرزنش و شماتت و تقصیرکار نمایی نیست بلکه باید به تسلسل انتخاب‌های نافرجام پایان داد تا از عمیق شدن بیشتر این رفتار پاتولوژیک جلوگیری شود.
گروه پزشکان و قانون در تمام مدت این بحران خانمان‌سوز تلاش کرده تا افق‌های دورتری را تصویر کند و سیاستگذار را نسبت به عاقبتی که اینک در آن هستیم، زنهار دهد؛ اما گوش آنان چنان بود که فریاد ما به جایی نرسید.
اینک تکرار می‌کنیم که تنها راه خروج از درماندگی فعلی، تمرکز بر سطحی از پیشگیری است که در آن توجه اصلی بر افراد مبتلا و محتمل و خارج سازی آنها از چرخه انتقال باشد تا وقفه در انتقال آغاز شود.
پیگیری دقیق و کاملا موشکافانه موارد مبتلا و محتمل با استفاده از همه ابزارهای موجود حتی ابزارهای امنیتی و متوقف کردن حرکت آنان در جامعه عمومی و همزمان تامین معیشت آنان در دوره قرنطینه، تنها راه حل باقی مانده موثر برای دوره فعلی و چاره خروج از درماندگی آموخته شده است تا دور باطل از جایی شکسته شود.
بدیهی است که این راهکار به رفتاری مسئولانه و متعهدانه نسبت به ییماران، خانواده‌هایشان و کشور احتیاج دارد و نمی‌توان یک‌سره به قاضی رفت و شادان بازگشت و امید به اصلاح امور داشت.
گروه پزشکان و قانون متاسف ولی همچنان امیدوار، وقایع همه‌گیری در کشور را رصد می‌کند و مفتخر است که هر آنچه را در ید خود داشته به میدان آورده و همچنان شفیق مردم و کشور است.
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
اینک کشور در زمینه کرونا به مرحله تحقق درماندگی آموخته شده رسیده است. عمده مردم و مسئولین شرایط مرگبار کرونایی را با بی‌قیدی تقریبا مطلق نسبت به عواقب آن برای خود و خانواده‌شان و کشور ادامه می‌دهند که ناشی از رفتار ۸ ماه گذشته و انتخاب‌های نادرست راهبردی و راهکاری است.
راه خروج از درماندگی آموخته شده، نصیحت و سرزنش و شماتت و تقصیرکار نمایی نیست بلکه باید به تسلسل انتخاب‌های نافرجام پایان داد تا از عمیق شدن بیشتر این رفتار پاتولوژیک جلوگیری شود.
گروه پزشکان و قانون در تمام مدت این بحران خانمان‌سوز تلاش کرده تا افق‌های دورتری را تصویر کند و سیاستگذار را نسبت به عاقبتی که اینک در آن هستیم، زنهار دهد؛ اما گوش آنان چنان بود که فریاد ما به جایی نرسید.
اینک تکرار می‌کنیم که تنها راه خروج از درماندگی فعلی، تمرکز بر سطحی از پیشگیری است که در آن توجه اصلی بر افراد مبتلا و محتمل و خارج سازی آنها از چرخه انتقال باشد تا وقفه در انتقال آغاز شود.
پیگیری دقیق و کاملا موشکافانه موارد مبتلا و محتمل با استفاده از همه ابزارهای موجود حتی ابزارهای امنیتی و متوقف کردن حرکت آنان در جامعه عمومی و همزمان تامین معیشت آنان در دوره قرنطینه، تنها راه حل باقی مانده موثر برای دوره فعلی و چاره خروج از درماندگی آموخته شده است تا دور باطل از جایی شکسته شود.
بدیهی است که این راهکار به رفتاری مسئولانه و متعهدانه نسبت به ییماران، خانواده‌هایشان و کشور احتیاج دارد و نمی‌توان یک‌سره به قاضی رفت و شادان بازگشت و امید به اصلاح امور داشت.
گروه پزشکان و قانون متاسف ولی همچنان امیدوار، وقایع همه‌گیری در کشور را رصد می‌کند و مفتخر است که هر آنچه را در ید خود داشته به میدان آورده و همچنان شفیق مردم و کشور است.
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/g6l8