به کجا چنین شتابان؟
قرار بود صد‌او‌سیما دانشگاه باشد؛ آیینه اجتماع و صدای حمایت از مردم باشد؛ حالا چگونه است که برنامه‌های کارشناسی صدا، به‌جای دفاع و حمایت از مردم، در حالی ابزار و آلت دست برخی عناصر فرصت‌طلب برای زیر سوال بردن تشکیلات قانونی مراکز درمان سومصرف مواد در کشور می‌شود که سازمان بهداشت جهانی خدمات آن مراکز را مورد تقدیر قرار داده و نتایج درخشان عملکرد مراکز در کنترل سونامی ایدز و هپاتیت و اعتیاد تزریقی و رفتارهای پرخطر بر دوست و دشمن غیرقابل انکار است؟
چگونه است که مجری-کارشناس و تهیه‌کننده برنامه، حتی به خود زحمت نداده اند آیین‌نامه اجرایی تبصره یک ماده ۱۵ قانون مبارزه با مواد مخدر را یکبار مطالعه نمایند تا قادر به درک تمایز بین مراکز سرپایی درمان سومصرف مواد و مراکز اقامتی و بستری معتادان و آیین نامه های تاسیس و راه اندازی و نحوه بهره برداری از آنها باشند و تفاوت مرکز اقامتی و بستری نگهداری معتادان را از مرکز ارائه درمان نگهدارنده اعتیاد بدانند؟
اصولا بدون حضور اساتید مطرح درمان اعتیاد بعنوان فصل الخطاب علمی درمان، کسب نظر از افراد غیردرمانگر چگونه میتواند دارای وجاهت علمی و قانونی باشد؟
وقتی نمایندگان محترم وزارت بهداشت و سازمان صنفی داروسازان و حتی مجلس، تفاوت حقوقی بین قانون مقدم و موخر تخصیص قوانین قبل توسط قانون موخر را یا نمیدانند یا خود را به ندانستن می زنند و تعهدات بین المللی کشور را با مغلطه نادیده می گیرند و نماینده وزارت از پاسخ به سوالات اساسی مانند چرایی چندبرابر شدن تولید متادون در سال گذشته درحالیکه سهمیه مراکز ثابت مانده است، عدم هولوگرام دار کردن داروهای آگونیست، وجود پالتهای داروی آگونیست پلم در بازار سیاه و عدم برخورد با عرضه کنندگان غیرمجاز در بازارسیاه می گریزد و مجری-کارشناس برنامه با سوگیری واضح، ضمن نادیده گرفتن اهمیت پاسخگویی به سوالات مهم مطروحه فوق توسط نماینده رسمی وزارت بهداشت ،اصول مقدماتی و اساسی درمان بیماران را نادیده می گیرد و دانسته یا نادانسته آلت دست برآورده شدن منویات همان مافیایی می شود که درمانگران سالهاست از نفوذ آن در ارکان تصمیم گیری و سیاستگذاری کشور هشدار داده اند،؟ چگونه می توان به بیطرفی برنامه های اینچنینی سازمان صدا و سیما اعتماد کرد؟
این برنامه بروشنی عیان ساخت تا چه حد درک مسئولین و سیاستگذاران و رسانه از حوزه پیشگیری و درمان اعتیاد با روشها و دیدگاههای علمی فاصله دارد و چگونه ناآگاهی این افراد میتواند بر سیاستهای کلان مبارزه با مواد مخدر تاثیر بگذارد.
از دست اندرکاران صدا و سیما و بطور اخص رادیو گفتگو و تهیه کننده و مجری محترم برنامه انتظار می رود گفتگوهای کارشناسی را در حوزه سلامت بدون سوگیری و با رویکرد در نظر گرفتن حقوق مردم برگزار کنند؛ نه دفاع از منافع صنفی و بخشی گروه و حوزه خاصی در یک وزارت که بجای ایفای وظیفه تولیتی و نظارتی خود در حوزه سلامت، بر سر شاخ، بن می برد.
۱۶ آذر ۹۹
پایان پیام/
https://www.pezeshkanoghanoon.ir/p/szpD