خیزش تعرفه، انتخاب اجباری و نه اجبار انتخاب

پس از شروع دوره صدارت وزیربهداشت سابق و ابداع طرح مشعشع و غیرکارشناسی تحول سلامت، انصافا تحول شگرفی،البته به طریق معکوس، در سلامت ملی و سلامت محافظان سلامت اتفاق افتاد.

چندسال فریز ناجوانمردانه تعرفه در کنار هجمه های رسانه ای و مالیاتی ناجوانمردانه تر از سوی رسانه های خاص و بخصوص صدا و سیما، صبر پزشکان را در تمکین از تعرفه غیرواقعی و غیرکارشناسی تعیین شده در مضحکه شورای جعلی خریداران خدمات پزشکی و مصوب قوه مجریه به سرآورد و نهایتا با تیر خلاص دیوان بر شکایت پزشکان از تعرفه سالهای ۹۸ و ۹۹ و ابتر گذاشته شدن مصوبه شورای تعرفه معاون رییس جمهور، همگان متوجه شدند که رویکرد تمسخرآمیز حاکمان در تعیین تعرفه که علیرغم افزایش تورم چند ده درصدی سالانه، پس از پنج سال فریز، تعرفه جمعا با ۶ درصد افزایش،آن هم در همه گیری کورونا ابلاغ شده بود، با بی توجهی قوه قضاییه به شکایات و نیز ابتر گذاشتن مسیر گفتگو توسط قوه مجریه، و عدم انعطاف قوه مقننه در مقابل درخواست بازگرداندن حق تعیین تعرفه سلامت به سازمان صنفی پزشکان،  راهی جز عدم تمکین برای بقا، پیش پای مراقبان سلامت جامعه باقی نمی گذارد.

راهکار عدم تمکین از تعرفه و پنیر سوئیسی، تنها مسیری است که می تواند پزشکان بازمانده در کشور را از مهاجرت گسترده به خارج و تغییر شغل باز دارد و هنوز آنان را بر شغل خود نگاهدارد تا پاسدار سلامت ملت باشند.

خالی ماندن ظرفیت های رشته های تخصصی پایه،در کنار مهاجرت یا تغییرشغل عده کثیری از پزشکان علامت مهمی از برباد دادن سرمایه های گرانقدر بومی و کفران نعمت حاکمان است، اگر حاکمان بخواهند ببینند و بفهمند تا راه صلاح درپیش گیرند.

  درپایان، یاداوری گفتار گهربار امیرمومنان چه با مسماست، آنجاکه خطاب به یکی از والیان خود می‏فرمایند:
《کار به عدالت کن و از ستم و بیداد بپرهیز که ستم، رعیت را به آوارگی(بخوانید مهاجرت) وادارد و بیدادگری، شمشیر (بخوانید عدم تمکین) در میان آرد》

تو اگر برخیزی 
من اگر برخیزم
همه برمی خیزند....

۱۷ آذرماه ۹۹